Page 9 - 2020 Nr 70
P. 9
Als ik de volgende dag aan mijn chef vertel dat ik de niet verdwalen. En we testen, zoals is afgesproken
nacht aan boord heb doorgebracht, is zijn eerste met mijn chef, de radio installatie uit. Dit laatste
reactie dat ik toch wel een gaatje in mijn hoofd mislukt. Later blijkt dat de chef het belangrijker
heb. Een Oud/Nieuw-viering thuis laat je je toch vond om toch maar even zelf de wal op te gaan. Het
niet ontnemen. Maar hij moest uit IJmuiden ko- werk tijdens de radiowachten en het onderhoud
men. En heeft dus alle tijd gehad om voor vertrek van de apparatuur vind ik ontzettend leuk. Allemaal
aan boord te zijn. nieuwe ervaringen. En eindelijk ‘in het echt’. Op de
terugreis krijgt mijn chef bericht dat zijn moeder
Het radiostation is uitgerust met een MZ32/33 mg-
ernstig ziek is. En uiteindelijk krijgen we het bericht
kg-zender, AR88/BC348 ontvangers, een AAT M en
dat ze is overleden. Hierdoor ontstaat een verwar-
MZ11 reservezender.
rende situatie. Na dagen dubben besluit ik om naast
Het varen en werken is een fantastische ervaring. het bijhouden van mijn ‘schaduw’-administratie (die
Alleen …, het steeds maar de wachten van de chef je ter lering-ende-vermaak moet bijhouden en later
overnemen, omdat hij het te druk heeft met zijn ter controle moet inleveren op de Inspectie) ook
verplichtingen als ‘staf’-officier en de drank zijn maar aan de ‘hoofd’-administratie te beginnen. Ik
minder. Let wel: voor de rest heb ik een fantasti- ben bang dat we anders straks na aankomst in Am-
sche reis. Ik geniet van de pracht van Madeira met sterdam nog weken bezig zullen zijn. Mijn chef is
de bougainville, de oude stad Funchal, de sleeën me daar uiteindelijk toch zeer dankbaar voor. We
met ossen, de uitzichten. Het verblijf op Barbados/ spreken af dat mijn chef na aankomst Amsterdam
Bridgetown is ook al veel te kort. Van Georgetown direct naar huis gaat en dat ik de volgende dag de
weinig gezien. Maar Paramaribo met het gouverne- administratie ga inleveren op de Inspectie. Weer
mentsgebouw, de moskee, de synagoge, hotels met een en al erkentelijkheid.
zwembad, de barretjes, de markt aan de haven,
gewoon de ervaring van de tropen en het leven
daar. En als we een paar dagen moeten verhalen Op 8 februari 1965 arriveren we in Amsterdam. Na-
naar een piertje bij een suikerplantage even vóór dat ik de administratie heb ingeleverd bij de inspec-
Paramaribo, zijn er weer nieuwe indrukken: de tie en de inspecteur mijn beoordelingsrapport heeft
wandeling naar de Javaanse en Hindoestaanse ge- gelezen, wacht me een deceptie. Hij maakt mij dui-
meenschappen daar, het drankje bij het winkeltje delijk dat als ik zo doorga, mijn loopbaan bij Radio
(hut) aan de doorgaande zandweg en een praatje Holland wel van zeer korte duur zal zijn. In de be-
met de lokale bevolking. Uiteindelijk maak ik met oordeling die gegeven is, staat, dat ik a-technisch
een paar stuurlieden en andere bemanningsleden, (inderdaad techniek is niet mijn hobby), a-
waaronder een kok die bij de TRIS (= Troepen In administratief en a-sociaal ben. “Bedank, woar”.
Suriname) heeft gediend) een reisje in de motor-
Toch mag ik nog een kustreisje proberen. Op 25
reddingboot op de Surinamerivier. We stappen er-
februari 1965 gebeurt dat op het ms “Gaasterland/
gens de wal op en maken een wandelingetje door
PEFJ” van de KHL.
de ‘bush’. Onder begeleiding van de kok zodat we
9
